صرع و پرستاری از بیماران مبتلا به آن : صرع، یک اختلال مزمن مغزی است که با تشنجهای مکرر مشخص میشود. تشنج، ناهنجاری ناگهانی در فعالیت الکتریکی مغز است که میتواند منجر به طیف وسیعی از علائم، از جمله حرکات غیرارادی، اختلال در حواس و سطح هوشیاری شود.
اگرچه صرع قابل درمان نیست، اما با مدیریت مناسب، میتوان آن را کنترل کرد و به افراد مبتلا به این بیماری کمک کرد تا زندگی عادی و پرباری داشته باشند.
عوامل خطر ابتلا به صرع:
- سابقه خانوادگی صرع
- آسیب مغزی
- سکته مغزی
- عفونتهای مغزی
- تومورهای مغزی
- اختلالات رشدی
- زایمان زودرس یا کم وزنی هنگام تولد
تشخیص صرع:
تشخیص صرع معمولاً بر اساس شرح حال بیمار، معاینه فیزیکی و تستهای مختلف از جمله نوار مغزی (EEG) انجام میشود.
درمان صرع:
درمان صرع معمولاً با دارو شروع میشود. داروهای ضد تشنج میتوانند به طور قابل توجهی frequency و شدت تشنج را کاهش دهند. در برخی موارد، ممکن است جراحی یا سایر روشهای درمانی نیز لازم باشد.
نقش پرستاران در مراقبت از بیماران صرعی:
پرستاران نقش مهمی در مراقبت از بیماران صرعی و خانوادههایشان ایفا میکنند. آنها میتوانند:
- به بیماران در مورد صرع و نحوه مدیریت آن آموزش دهند.
- به بیماران در مصرف منظم داروهایشان کمک کنند.
- علائم و نشانههای تشنج را در بیماران رصد کنند.
- در زمان تشنج به بیماران مراقبت و حمایت ارائه دهند.
- به بیماران و خانوادههایشان حمایت عاطفی ارائه دهند.
- بیماران را به منابع و خدمات حمایتی جامعه ارجاع دهند.
صرع چیست و پرستاری از بیماران مبتلا به آن چگونه است؟
عواملی که افراد را در معرض خطر ابتلا به صرع قرار میدهد شامل:
صرع، طوفانی در سرزمین ذهن است، رعد و برقی که گاه و بیگاه در تار و پود اعصاب رخ میدهد و زندگی را مختل میکند. این اختلال مغزی، با تشنجهای مکرر خود را نشان میدهد؛ تشنجهایی که میتوانند طیف وسیعی از علائم را به همراه داشته باشند، از لرزش ناگهانی عضلات و گیجی و منگی، تا از دست رفتن هوشیاری کامل.
صرع از کجا میآید؟
علت دقیق صرع در بسیاری از موارد ناشناخته باقی میماند، اما ردپای عوامل مختلفی را میتوان در پیدایش آن دید:
- تروماهای مغزی: سقوطها، تصادفات، جراحتهای ورزشی و… هر کدام میتوانند با وارد کردن آسیب به مغز، زمینهساز صرع شوند.
- کمبود اکسیژن: غرق شدن، خفگی، زایمان سخت و… هر عاملی که موجب محرومیت مغز از اکسیژن شود، میتواند خطر ابتلا به صرع را افزایش دهد.
- عفونتها: meningitis و encephalitis از جمله عفونتهای مغزی هستند که میتوانند به صرع منجر شوند.
- ناهنجاریهای مادرزادی: برخی از افراد با malformations در مغز خود متولد میشوند که میتواند آنها را مستعد ابتلا به صرع کند.
- اختلالات ژنتیکی: در برخی موارد، صرع ریشه در نقصهای ژنتیکی دارد که از والدین به فرزندان منتقل میشود.
- سکته مغزی: مرگ سلولهای مغزی در اثر سکته میتواند فعالیت الکتریکی مغز را مختل کند و منجر به صرع شود.
- تومورهای مغزی: رشد تومور در مغز میتواند به تحریک سلولهای عصبی و ایجاد تشنج منجر شود.
صرع چگونه خود را نشان میدهد؟
صرع میتواند با انواع مختلفی از تشنجها خود را نشان دهد. برخی از تشنجها کوتاه و گذرا هستند و تنها با علائمی مانند گیجی یا لرزش مختصر همراه هستند. در مقابل، تشنجهای شدیدتر میتوانند با حرکات غیرقابل کنترل عضلات، از دست دادن هوشیاری کامل و حتی مشکلات تنفسی همراه باشند.
نقش پرستاران در دنیای پر چالش صرع:
پرستاران فرشتههای نجات بیماران صرعی و خانوادههای آنها هستند. آنها با ارائه آموزشهای لازم به بیماران در مورد بیماری و نحوه مصرف داروها، حمایت و همراهی بیماران در طول درمان، رصد علائم و ارائه مراقبتهای فوری در زمان تشنج و همچنین ارائه حمایت عاطفی به بیماران و خانوادههایشان، نقشی بیبدیل در ارتقای کیفیت زندگی این افراد ایفا میکنند.
پیروزی بر صرع: رویایی دستیافتنی!
با وجود اینکه صرع یک بیماری مزمن است، اما خبر خوب این است که با درمان مناسب میتوان آن را کنترل کرد و به بیماران کمک کرد تا زندگی عادی و پرباری داشته باشند. داروهای ضد تشنج نقش مهمی در کاهش تعداد و شدت تشنجها دارند و در کنار آنها، جراحی و سایر روشهای درمانی نیز میتوانند در موارد خاص مفید واقع شوند.
امکان دارد صرع، خفیف یا شدید باشد
صرع، اختلالی شایع در سیستم عصبی مرکزی است که با تشنجهای مکرر مشخص میشود. این تشنجها ناشی از اختلالات ناگهانی در فعالیت الکتریکی مغز بوده و میتوانند طیف وسیعی از علائم را به وجود آورند.
در میان انواع مختلف صرع، صرع خفیف نوعی از این اختلال است که با علائم ظریفتر و گذراتر خود را نشان میدهد. این نوع از صرع غالباً با عدم هوشیاری کامل فرد همراه نبوده و ممکن است به صورت زیر تظاهر کند:
- خیره شدن ناگهانی به یک نقطه: فرد به طور ناگهانی برای چند ثانیه تا چند دقیقه به یک نقطه خیره شده و به نظر میرسد که از دنیای اطراف خود بیخبر است.
- انجماد ناگهانی: تمام حرکات و فعالیتهای فرد به طور ناگهانی متوقف میشود و گویی در زمان یخ میزند.
- حرکات غیرعادی: ممکن است شاهد حرکات غیرارادی و تکراری در فرد باشید، مانند تکان دادن لبها، جویدن، یا حرکت دادن دستها.
- اختلالات گذرا در ادراک: فرد ممکن است طعم، بو یا صداهایی عجیب و غریب را تجربه کند.
- ضعف ناگهانی: ممکن است فرد ناگهان دچار ضعف عضلانی شده و تعادل خود را از دست بدهد.
علل صرع خفیف:
علل دقیق صرع خفیف در بسیاری از موارد ناشناخته باقی میماند، اما برخی از عوامل احتمالی شامل موارد زیر هستند:
- استرس و اضطراب: استرس و اضطراب میتوانند فعالیت الکتریکی مغز را مختل کنند و منجر به تشنج خفیف شوند.
- کمبود خواب: خواب نقش مهمی در سلامت مغز دارد و کمبود آن میتواند احتمال تشنج خفیف را افزایش دهد.
- مصرف برخی از داروها: برخی از داروها میتوانند عوارض جانبی داشته باشند که منجر به تشنج خفیف شوند.
- مصرف الکل و مواد مخدر: مصرف الکل و مواد مخدر میتواند فعالیت مغز را مختل کند و احتمال تشنج خفیف را افزایش دهد.
تشخیص و درمان صرع خفیف:
تشخیص صرع خفیف معمولاً بر اساس شرح حال بیمار، معاینه فیزیکی و تستهای مختلف از جمله نوار مغزی (EEG) انجام میشود.
درمان صرع خفیف معمولاً با دارو شروع میشود. داروهای ضد تشنج میتوانند به طور قابل توجهی frequency و شدت تشنج را کاهش دهند. در برخی موارد، ممکن است جراحی یا سایر روشهای درمانی نیز لازم باشد.
نکات مهم در مورد صرع خفیف:
- صرع خفیف به خودی خود خطری ندارد.
- در صورت عدم درمان مناسب، تشنجهای خفیف میتوانند مکرر شده و کیفیت زندگی فرد را کاهش دهند.
- اگر شاهد صرع خفیف در فردی بودید، آرامش خود را حفظ کنید، از جابجا کردن فرد خودداری کنید، زمان تشنج را ثبت کنید، از دور کردن اشیاء خطرناک از اطراف فرد خودداری کنید و با لحنی آرام با او صحبت کنید.
واکنش های بدن فرد در صرع شدید
صرع، اختلالی شایع در سیستم عصبی مرکزی است که با تشنجهای مکرر مشخص میشود. این تشنجها ناشی از اختلالات ناگهانی در فعالیت الکتریکی مغز بوده و میتوانند طیف وسیعی از علائم را به وجود آورند.
در میان انواع مختلف صرع، صرع شدید نوعی از این اختلال است که با علائم شدیدتر و پیچیدهتر خود را نشان میدهد. این نوع از صرع غالباً با از دست رفتن کامل هوشیاری فرد همراه بوده و ممکن است به صورت زیر تظاهر کند:
۱٫ سقوط ناگهانی و بیهوشی: فرد به طور ناگهانی و بدون هیچگونه اخطاری روی زمین میافتد و در لحظه سقوط هوشیاری خود را از دست میدهد.
۲٫ سفتی و شلی عضلات: در ابتدای تشنج، بدن فرد به طور کامل سفت و دچار اسپاسم عضلانی میشود و پس از چند ثانیه این سفتی به لرزش شدید عضلات در سراسر بدن تبدیل میشود.
۳٫ حرکات غیرارادی و اغتشاشی: دستها و پاها با شدت و به طور غیرقابل کنترلی به حرکت در میآیند. این حرکات میتوانند بسیار خشن و مخرب باشند.
۴٫ کف کردن دهان: در برخی موارد، از دهان فرد کف و بزاق خارج میشود که ممکن است به دلیل گاز گرفتن زبان یا لبها، با خون نیز آغشته باشد.
۵٫ بیاختیاری ادرار و مدفوع: در طول تشنج شدید، ممکن است فرد کنترل اسفنکترها را از دست داده و ادرار و مدفوع خود را اختیاری بیرون بریزد.
۶٫ ترس و اضطراب ناظران: مشاهده صرع شدید میتواند برای افراد حاضر در محل بسیار ترسناک و اضطرابآور باشد. با این حال لازم به ذکر است که این واکنش کاملاً طبیعی بوده و نباید از آن هراس داشت.
نکات کلیدی در مورد صرع شدید:
- معمولاً صرع شدید بعد از چند دقیقه به طور خود به خود متوقف میشود.
- در حین حمله صرع شدید، فرد درد احساس نمیکند و جان او در معرض خطر فوری نیست.
- در برخی موارد، فرد بعد از حمله برای مدت کوتاهی به خواب میرود.
اقدامات لازم در هنگام مشاهده صرع شدید:
- اگر شاهد صرع شدید در فردی بودید، ابتدا آرامش خود را حفظ کنید و از حرکت دادن یا تکان دادن فرد خودداری نمایید.
- زمان دقیق آغاز و پایان تشنج را با دقت ثبت کنید.
- از قرار دادن اشیاء سفت و تیز در نزدیکی فرد خودداری کنید تا در حین تشنج به او آسیب نرسد.
- با لحنی آرام و اطمینانبخش با فرد صحبت کنید.
- پس از پایان تشنج، به فرد کمک کنید تا به پهلو خوابیده و استراحت کند.
صرع و پرستاری از بیماران مبتلا به آن
گاهی افراد قبل از حمله متوجه آن میشوند
صرع، اختلالی شایع در سیستم عصبی مرکزی است که با تشنجهای مکرر مشخص میشود. این تشنجها ناشی از اختلالات ناگهانی در فعالیت الکتریکی مغز بوده و میتوانند طیف وسیعی از علائم را به وجود آورند.
خبر خوب این است که برخی از افراد مبتلا به صرع، علائم هشداردهندهای را قبل از شروع تشنج تجربه میکنند. این علائم میتوانند به مثابه زنگ خطری باشند که نشان میدهند طوفانی در حال وقوع در مغز است و تشنج در راه است.
چه علائمی میتوانند نشاندهنده قریب الوقوع بودن تشنج باشند؟
- خیره شدن به یک نقطه: فرد به طور ناگهانی و بدون هیچگونه اخطاری به یک نقطه خیره میشود و به نظر میرسد که از دنیای اطراف خود بیخبر است.
- رویای ناگهانی: فرد به طور ناگهانی به دنیای درون خود فرو میرود و غرق در افکار و رویاهای خود میشود.
- حرکات غیرعادی چشم: چشمهای فرد به طور غیرارادی به سمت بالا یا پایین حرکت میکنند.
- لرزش یا تکان در صورت یا سر: ممکن است شاهد لرزش یا تکانهای ظریف در عضلات صورت یا سر فرد باشید.
- تغییرات حسی و حرکتی: فرد ممکن است صداهای عجیب و غریب بشنود، طعم یا بوی غریبی احساس کند، یا دچار حرکات غیرارادی و غیرعادی در اندامهای خود شود.
اهمیت آگاهی از علائم هشداردهنده:
آگاهی از این علائم هشداردهنده میتواند به فرد مبتلا به صرع و اطرافیان او کمک کند تا برای حمله آماده شوند و از آسیبهای احتمالی جلوگیری کنند.
اقدامات لازم پس از مشاهده علائم هشداردهنده:
- حفظ آرامش: اولین قدم، حفظ آرامش خود و اطرافیان است. اضطراب و ترس میتواند اوضاع را بدتر کند.
- ایجاد محیط امن: به فرد کمک کنید تا به سرعت در محلی امن و بدون اشیاء سفت و تیز دراز بکشد. این کار از احتمال آسیب دیدگی او در طول تشنج میکاهد.
- زمانسنجی: زمان دقیق آغاز علائم هشداردهنده و شروع تشنج را ثبت کنید. این اطلاعات میتواند برای پزشک مفید باشد.
- تماس با اورژانس: در صورت شدت تشنج یا عدم پاسخگویی فرد به محرکهای اطراف، بلافاصله با سرویسهای اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
آموزش به بیمار:
آموزش این علائم هشداردهنده به فرد مبتلا به صرع و اطرافیان او میتواند به افزایش کیفیت زندگی و کاهش استرس و اضطراب مربوط به تشنج کمک کند. به فرد مبتلا بیاموزید که در صورت مشاهده این علائم، سریعاً اقدامات لازم را برای ایجاد محیط امن و کاهش احتمال آسیب دیدگی انجام دهد.
هنگامی فردی دچار حمله میشود، اقدامات ذیل را انجام دهید:
آهسته باشید و به سایرین تذکر بدهید که نترسند.
فرد را در محل امنی بخوابانید و چنان چه در محل رفت و آمد اتومبیل ها یا نزدیک آتش قرار گرفته میباشد، جا او را تغییر بدهید.
لباس یا پارچه ای را تا نمایید و ذیل سرش بگذارید.
دگمه یا زیپ لباس او را باز نمایید تا لباس هایش گشاد و راحت شود.
فرد را به پهلو بخوابانید تا زبان در قسمت جلوی دهان قرار گیرد و چنانچه کف در دهان او جمع شده باشد، خارج گردد و با اینکار، راحت تر نفس بکشد.
به اندازه ای کنار او بمانید تا غش به طور کامل برطرف شود و فرد درک بکند که در اطرافش چه خبر میباشد.
او را آهسته نمایید، چون گاهی خود فرد نمی داند دچار حمله شده میباشد.
برایش توضیح بدهید که چه اتفاقی افتاده و بگذارید به طور کامل استراحت بکند.
وقت حمله امکان دارد انجام بعضی از کارها فایده ی چندانی برای او نداشته باشد و حتی به او صدمه بزند.
بنابراین از انجام کارهای ذیل خودداری کنید: (صرع و پرستاری از بیماران مبتلا به آن )
صرع، اختلالی شایع در سیستم عصبی مرکزی است که با تشنجهای مکرر مشخص میشود. این تشنجها ناشی از اختلالات ناگهانی در فعالیت الکتریکی مغز بوده و میتوانند طیف وسیعی از علائم را به وجود آورند.
مشاهده تشنج صرع، به خصوص برای افراد ناآشنا، میتواند بسیار ترسناک و نگرانکننده باشد. حفظ آرامش و انجام اقدامات درست در این لحظات حیاتی است.
در هنگام مشاهده تشنج صرع باید از انجام اقدامات زیر خودداری شود:
- قرار دادن اشیاء در دهان فرد: هرگز هیچ چیزی مانند قاشق، چنگال یا انگشت خود را در دهان فرد نگذارید. این کار میتواند منجر به آسیب به دهان و دندان فرد شود.
- خوراندن و نوشاندن به فرد: تا زمانی که تشنج به طور کامل متوقف نشده و فرد هوشیاری خود را به طور کامل باز نیافته است، به او هیچ غذا یا نوشیدنی ندهید. این کار میتواند منجر به پر شدن ریهها و ایجاد پنومونی شود.
- دادن دارو به فرد: از دادن هر گونه دارویی به فرد خودداری کنید. مصرف دارو در حین تشنج میتواند با داروهای مصرفی برای کنترل صرع تداخل داشته باشد و عوارض جانبی خطرناکی ایجاد کند.
- محدود کردن حرکات فرد: هرگز تلاش نکنید حرکات غیرارادی و تشنج فرد را متوقف کنید. این کار میتواند به آسیب به عضلات و مفاصل فرد منجر شود.
- پوشاندن صورت فرد: از قرار دادن هر گونه پارچه یا پوششی روی صورت فرد خودداری کنید. این کار میتواند تنفس فرد را با مشکل مواجه کند.
اقدامات صحیح در هنگام مشاهده تشنج صرع:
- حفظ آرامش: اولین قدم، حفظ آرامش خود و اطرافیان است. اضطراب و ترس میتواند اوضاع را بدتر کند.
- ایجاد محیط امن: به فرد کمک کنید تا به سرعت در محلی امن و بدون اشیاء سفت و تیز دراز بکشد. این کار از احتمال آسیبدیدگی او در طول تشنج میکاهد.
- زمانسنجی: زمان دقیق آغاز تشنج را ثبت کنید. این اطلاعات میتواند برای پزشک مفید باشد.
- تماس با اورژانس: در صورت شدت تشنج یا عدم پاسخگویی فرد به محرکهای اطراف، بلافاصله با سرویسهای اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
نکات مهم:
- این اطلاعات فقط جنبه آموزشی دارند و جایگزین مشاوره پزشکی متخصص نیستند.
- برای تشخیص و درمان صرع باید به پزشک مراجعه کرد.
- آگاهی از علائم هشداردهنده قبل از تشنج و آموزش اقدامات لازم به فرد مبتلا و اطرافیان او میتواند به افزایش کیفیت زندگی و کاهش استرس و اضطراب مربوط به تشنج کمک کند.
چنانچه وقت وقوع حمله دچار آسیب دیدگی شد، کارهای ذیل را انجام دهید:
صرع، اختلالی شایع در سیستم عصبی مرکزی است که با تشنجهای مکرر مشخص میشود. این تشنجها ناشی از اختلالات ناگهانی در فعالیت الکتریکی مغز بوده و میتوانند طیف وسیعی از علائم را به وجود آورند.
پس از فروکش کردن تشنج، اقدامات مهمی وجود دارد که باید برای کمک به فرد مبتلا انجام شود:
۱٫ بررسی وضعیت جسمانی:
- خراشیدگی: اگر روی بدن فرد خراشیدگی وجود دارد، ابتدا آن محل را با آب و صابون به آرامی بشویید تا از عفونت جلوگیری شود. سپس با استفاده از یک پارچه تمیز و استریل محل را به آرامی خشک کنید.
- سوختگی و آسیب: در صورت مشاهده هر گونه سوختگی یا آسیب دیدگی شدید در فرد مبتلا، بلافاصله با سرویسهای اورژانس پزشکی (۱۱۵) تماس بگیرید.
۲٫ کمک به بازگشت به وضعیت عادی:
- محیط آرام: به فرد کمک کنید تا در محلی آرام و امن دراز بکشد و استراحت کند. از ایجاد هر گونه سر و صدا و ازدحام اطراف او خودداری کنید.
- لباس راحت: در صورت نیاز، لباسهای تنگ یا اذیتکننده فرد را با لباسهای راحت و گشاد تعویض کنید.
- کنترل زمان: زمان دقیق پایان تشنج را ثبت کنید. این اطلاعات میتواند برای پزشک مفید باشد.
- پشتیبانی عاطفی: با لحنی آرام و اطمینانبخش با فرد صحبت کنید و به او اطمینان دهید که همه چیز در حال نظم گرفتن است.
۳٫ نکات مهم:
- به فرد مبتلا غذا یا نوشیدنی ندهید تا هوشیاری کامل خود را باز نیافته است.
- از دادن هر گونه دارویی به فرد خودداری کنید، مگر آنکه توسط پزشک تجویز شده باشد.
- اگر فرد مبتلا به دیابت یا بیماریهای خاص دیگر است، داروهای مصرفی او را طبق دستور پزشک به او بدهید.
- در صورت مشاهده هر گونه علائم غیرعادی یا مشکل در تنفس فرد، بلافاصله با پزشک یا سرویسهای اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
راهنمایی هایی برای پیشگیری از تشنج:
دادن داروهای ضد صرع در وقت مقرر
برنامه ملاقات های منظم با متخصصان پزشکی برای معاینات دوره ای
تشویق فرد به داشتن یک سبک زندگی سالم مثل خواب کافی، استرس کم، تغذیه پسندیده
نکته هایی در مورد داروی های مصرفی:
چنانچه فرد دارو مصرف میکند، اطمینان حاصل نمایید که داروی خود را به موقع مصرف میکند. به او یاد دهید که در وقت معین، دارویش را بخورد و به هیچ وجه بدون اجازه دکتر ، مصرف دارو را قطع نکند.
قبل از پایان شدن داروها، میبایست داروهای مورد نیاز تهیه گردد و فرد مبتلا به صرع نبایستی هیچ گاه بدون دارو بماند.
بعد از مصرف دارو مدتی را حتما کنار فرد بمانید چون دارو مدتی طول می کشد تا اثر بکند.
همواره دارو را در محل های خاصی که کودکان به آن دسترسی ندارند، بگذارید.
“گاهی رفتار فرد مبتلا به حمله تغییر میکند. امکان دارد ناگهان خیلی فعال شود، بطوریکه نتوان او را مهار و متوقف کرد”
آگاهی هایی که میبایست به همسایه ها داد:
برای یاری به فردی که دچار حمله میشود با دوستان و همسایگان درمورد صرع صحبت نمایید. به آن ها بگویید که هنگامی فرد دچار حمله شد، آن ها میبایست چه کنند. به این ترتیب دوستان و همسایگان از دوستی با این فرد ترس نخواهند داشت.
امکان دارد هنگامی فرد، خارج از منزل میباشد دچار حمله شود. در این گونه همسایه ها و سایرین میبایست بدانند دچار حمله شده میباشد.
به این منظور کارت کوچکی برای او صحیح نمایید و روی آن نام و نوع بیماری را بنویسید تا هنگامی به زمین می افتد، مردم از ماجرا با خبر شوند. کارت میبایست از مقوای سفت، چوب یا فلز سبک باشد. کارت را داخل جیب لباس او بگذارید یا آن را با بند به گردن او آویزان نمایید.
در موارد ذیل با اورژانس ۱۱۵ تماس حاصل فرمایید:
اگر فرد دچار دو یا چند تشنج بدون بهبودی کامل بین تشنج ها گردد.
وقتی که تنفس فرد بعد از تشنج دوباره مثل ابتدا انجام نشود.
اقدامات ایمنی برای فرد مصروع:
ترتیبی اتخاذ کنید تا فرد هنگام حمله در محیط خانه، محیط کار و مدرسه صدمه نبیند.
منزلی که فرد در آن زندگی میکند میبایست ایمن باشد و شاید نیاز به تعمیراتی در پشت بام یا دیوارها باشد. اگر این طور میباشد تلاش کنید آن اقدامات را انجام بدهید.
فرد نبایستی به تنهایی به حمام برود، یا در رودخانه شنا بکند، یا کنار آن راه برود.
فرد مبتلا به صرع نبایستی روی بلندی مثل پشت بام یا نردبان کار بکند، زیرا امکان دارد به هنگام غش سقوط بکند و آسیب ببیند.
دور چاه ها و اجاق ها را با حصار یا دیواره ای بپوشانید تا هنگام غش، به داخل چاه یا آتش سقوط نکند. به همین دلیل هم فرد نبایستی نزدیک آب یا آتش بنشیند یا کار بکند.
فرد نبایستی مدت درازی به آتش یا خاموش و روشن شدن نور نگاه بکند. زیرا گاهی اوقات اینکار موجب بروز حمله میشود.
به فرد مریض یاد دهید با دقت و هوشیاری از جاده ها عبور بکند. میبایست از کنار جاده و برخلاف جهتی که وسایل نقلیه می آیند، حرکت بکند.
افراد مبتلا به صرع هنگام بروز غش، اغلب از ناحیه سر آسیب می بینند. چنان چه فرد غالبا دچار آسیب دیدگی از ناحیه ی سر می شود، کلاهی برای او تهیه نمایید که به طور کامل به سرش بچسبد و او را از آسیب دیدگی حفظ بکند.
صرع و پرستاری از بیماران مبتلا به آن
با فرد مبتلا به صرع چطور میبایست رفتار کرد:
میبایست با کودکی که صرع دارد همچون سایر خواهران و برادران و کودکان همسالش رفتار نمود. هم چنین با بزرگسالی که صرع دارد هم میبایست همچون سایر بزرگسالان رفتار نمود.
کودک یا بزرگسالی که صرع دارد میبایست یک زندگی عادی داشته باشد. به مریض مبتلا به صرع که آموزش می بدهید، یاری نمایید تا زندگی مشابه سایر افراد همسن و سال خود داشته باشد.
فرد میبایست بتواند همان کارهایی را که سایر افراد همسال او انجام می بدهند، انجام دهد.
مطالب مرتبط :
بیشتری بنویسین لطفا
با اجازتون بازنشر شد
هزینه مشاوره آنلاین و حضوری باهم متفاوته
محتوا خوبی بود
مرسی
حرف نداری
دستخوش