تفاوت بخیه جذبی و غیرجذبی؛ انتخاب مناسب برای ترمیم زخم 

تفاوت بخیه جذبی و غیرجذبی؛ انتخاب مناسب برای ترمیم زخم :بخیه‌ها یکی از مهم‌ترین ابزارهای پزشکی برای ترمیم زخم‌ها و بستن بافت‌های بدن هستند. هر دو نوع بخیه قابل جذب و غیر قابل جذب کاربردهای خاص خود را دارند و بسته به نوع زخم و شرایط بیمار، توسط پزشک انتخاب می‌شوند. در ادامه تفاوت‌های این دو نوع بخیه را بررسی می‌کنیم:

۱٫ بخیه‌های قابل جذب (Absorbable Sutures):

• ویژگی‌ها:
  این بخیه‌ها به مرور زمان توسط بافت‌های بدن جذب می‌شوند و نیازی به کشیدن یا برداشتن ندارند.
• مزایا:
  • عدم نیاز به مراجعه مجدد برای برداشتن بخیه
  • کاهش استرس و اضطراب بیمار
  • مناسب برای زخم‌های داخلی یا در مواردی که بخیه در دسترس نیست
• کاربردها:
  • جراحی‌های داخلی
  • زخم‌های عمیق
  • در مناطقی که نمی‌توان بخیه را به راحتی برداشت
• معایب:
  • احتمال واکنش التهابی بیشتر در برخی موارد
  • ممکن است در برخی شرایط خاص زودتر از زمان لازم جذب شوند.

۲٫ بخیه‌های غیر قابل جذب (Non-Absorbable Sutures):

• ویژگی‌ها:
  این بخیه‌ها پس از بهبود زخم باید توسط پزشک کشیده شوند و در بدن باقی نمی‌مانند.
• مزایا:
  • دوام و استحکام بیشتر
  • کمتر دچار التهاب یا واکنش ناخواسته می‌شوند
  • مناسب برای زخم‌های سطحی یا مناطقی که نیاز به حمایت طولانی‌مدت دارند
• کاربردها:
  • جراحی‌های پوست
  • ترمیم زخم‌های سطحی و خارجی
  • در مواردی که زخم نیاز به حمایت بیشتری دارد
• معایب:
  • نیاز به مراجعه برای برداشتن بخیه
  • احتمال ناراحتی یا درد هنگام کشیدن بخیه

انواع نخ‌های بخیه

بسته به نوع زخم و شرایط جراحی، نخ‌های بخیه در انواع مختلفی ارائه می‌شوند:

• طبیعی: نخ‌های تهیه شده از مواد ارگانیک مانند کاتگوت
• مصنوعی: نخ‌هایی از جنس پلیمرهای مدرن
• آنتی باکتریال: برای کاهش خطر عفونت
• چند رشته‌ای یا تک رشته‌ای: برای افزایش استحکام یا کاهش آسیب به بافت

انتخاب نوع بخیه بستگی به محل زخم، نوع جراحی و نیاز بیمار دارد. بخیه‌های قابل جذب برای زخم‌های داخلی یا در مواقعی که دسترسی به زخم دشوار است مناسب‌ترند، در حالی که بخیه‌های غیر قابل جذب دوام بیشتری دارند و برای زخم‌های سطحی و خارجی ترجیح داده می‌شوند.

با پیشرفت‌های پزشکی، انواع مختلف بخیه‌های جذبی و غیر جذبی تولید شده‌اند که به جراحان امکان می‌دهند بهترین گزینه را برای هر بیمار انتخاب کنند.

بخیه‌های غیرجذبی از نخ‌هایی ساخته شده‌اند که پس از بسته شدن زخم، توسط بدن جذب نمی‌شوند و باید پس از بهبودی زخم به‌طور دستی برداشته شوند. این بخیه‌ها برای مواردی استفاده می‌شوند که نیاز به حمایت طولانی‌مدت از زخم وجود دارد.

ویژگی‌های اصلی بخیه‌های غیر جذبی

• نیاز به برداشتن:
  این بخیه‌ها پس از ترمیم کامل زخم، بوسیله پزشک یا کادر درمان برداشته می‌شوند.
• استحکام بالا:
  بخیه‌های غیرجذبی مقاومت کششی قابل‌توجهی دارند و می‌توانند برای مدت بیش از ۶۰ روز پس از کاشت، حمایت زخم را تضمین کنند.

کاربردهای بخیه غیر جذبی

1. بافت‌های تحت کشش بالا:
   در مناطقی که زخم در معرض کشش یا فشار زیاد است، مانند روش‌های خاص ارتوپدی.
2. زخم‌های طولانی‌مدت:
   در مواردی که بهبود زخم زمان بیشتری می‌برد، بخیه‌های غیرجذبی انتخاب مناسبی هستند.
3. عمل‌های پیچیده:
   در جراحی‌های خاص که مقاومت طولانی‌مدت بخیه مورد نیاز است.

مزایای بخیه‌های غیر جذبی

• پایداری طولانی‌مدت:
  این بخیه‌ها می‌توانند زخم را در طولانی‌مدت محافظت کنند.
• انتخابی برای زخم‌های خاص:
  برای زخم‌هایی که روند ترمیم کندتری دارند، مناسب هستند.
• استفاده در بخش‌های حساس:
  بخیه‌های غیرجذبی در بخش‌هایی از بدن که نیاز به دقت بیشتری دارند، مانند پوست سر یا زخم‌های عمیق، کاربرد دارند.

نکات مهم در مورد بخیه‌های غیر جذبی

• برداشتن بخیه:
  برداشتن بخیه غیرجذبی به تجربه و دقت پزشک نیاز دارد.
• مدت زمان ماندگاری:
  انتخاب مدت زمان استفاده از بخیه به نوع آن و شرایط زخم بستگی دارد.
• احتمال التهاب:
  ممکن است در برخی موارد، واکنش‌های التهابی جزئی در اطراف بخیه مشاهده شود.

بخیه‌های غیرجذبی به دلیل مقاومت بالا و حمایت طولانی‌مدت، انتخابی ایده‌آل برای زخم‌هایی هستند که نیاز به مراقبت دقیق دارند. با این حال، به دلیل نیاز به برداشتن دستی، استفاده از آن‌ها باید با نظر پزشک و شرایط بیمار انجام شود.

مدت ترمیم بخیه جذبی

بخیه‌های جذبی به لحاظ مدت زمان جذب و استحکام کششی تفاوت‌های زیادی دارند.

مدت زمان جذب بخیه‌های جذبی

• برخی بخیه‌ها طی ۱۰ روز جذب می‌شوند.
• برخی دیگر ممکن است تا ۶ ماه طول بکشد تا کاملاً توسط بدن جذب شوند.
  این مدت زمان بستگی به نوع بخیه و محل زخم دارد.

موارد استفاده بخیه جذبی

1. زخم‌های عمیق:
   بخیه‌های جذبی برای بستن لایه‌های عمقی زخم مناسب هستند، زیرا نیازی به برداشتن دستی ندارند و به مرور جذب بدن می‌شوند.
2. محل‌هایی با دسترسی محدود:
   در بخش‌هایی از بدن که دسترسی به آن دشوار است یا برداشتن بخیه می‌تواند دشوار باشد، استفاده از بخیه جذبی ترجیح داده می‌شود.

مقایسه بخیه جذبی و غیرجذبی

• بخیه جذبی:
  برای زخم‌های عمیق‌تر و نواحی داخلی بدن به کار می‌رود. جذب آن ممکن است بسته به نوع بخیه، کوتاه یا طولانی باشد.
• بخیه غیرجذبی:
  برای زخم‌های سطحی استفاده می‌شود، زیرا استحکام بیشتری دارد و پیش از بهبودی کامل از محل زخم جدا نمی‌شود.

استفاده ترکیبی از بخیه‌ها

در برخی موارد، جراح از ترکیب بخیه‌های جذبی و غیرجذبی استفاده می‌کند:

• بخیه جذبی: برای بستن لایه‌های داخلی و عمقی برش.
• بخیه غیرجذبی: برای بستن سطح پوست و حفظ زیبایی و استحکام زخم.

مدت زمان جذب بخیه‌های جذبی متغیر است و انتخاب آن به نوع زخم و عمق آن بستگی دارد. بخیه‌های جذبی برای زخم‌های داخلی و عمقی مناسب هستند و امکان جذب طبیعی را فراهم می‌کنند، در حالی که بخیه‌های غیرجذبی در ترمیم زخم‌های سطحی و نیازمند استحکام بیشتر، کاربرد دارند.

علت نیفتادن بخیه جذبی

بخیه‌های جذبی معمولاً ظرف ۱ تا ۲ هفته جذب بدن می‌شوند و نیازی به کشیدن دستی ندارند. با این حال، مواردی وجود دارد که ممکن است بخیه‌های جذبی بیش از حد معمول باقی بمانند یا حتی تجزیه نشوند. دلایل اصلی عبارتند از:

۱٫ نوع نخ بخیه

• برخی بخیه‌های جذبی برای مدت زمان طولانی‌تری طراحی شده‌اند (حتی چند ماه) تا در بافت‌های خاصی مانند عضلات یا عمق برش‌های جراحی باقی بمانند.
• اگر نخ از نوع با جذب کند باشد، ماندگاری طولانی‌تری خواهد داشت.

۲٫ پاسخ بدن به بخیه

• در برخی افراد، سیستم ایمنی ممکن است در تجزیه بخیه عملکرد کندتری داشته باشد.
• شرایط پزشکی مانند دیابت یا ضعف ایمنی نیز ممکن است روند جذب را مختل کند.

۳٫ عفونت یا التهاب محل بخیه

• عفونت یا التهاب در محل زخم می‌تواند روند بهبودی و جذب بخیه را مختل کند.
• در این حالت، بخیه ممکن است بیشتر از حد انتظار باقی بماند.

۴٫ محل زخم و جریان خون

• زخم‌هایی که در نواحی با جریان خون کمتر قرار دارند (مانند پاها)، ممکن است دیرتر بهبود یابند و بخیه‌ها دیرتر جذب شوند.

۵٫ اشتباه در نوع بخیه

• گاهی ممکن است به اشتباه از بخیه غیرجذبی استفاده شده باشد، یا نوع بخیه انتخابی مناسب با زخم نباشد.

نحوه برخورد با نیفتادن بخیه‌های جذبی

1. مشاوره با پزشک:
   اگر بخیه‌های شما پس از تاریخ تخمینی هنوز باقی مانده‌اند، حتماً با پزشک خود تماس بگیرید.
2. عدم دستکاری بخیه‌ها:
   هرگز بخیه‌ها را نچینید یا به آن‌ها دست نزنید، حتی اگر به نظر می‌رسد در حال جدا شدن هستند، زیرا این کار می‌تواند خطر عفونت یا باز شدن زخم را افزایش دهد.
3. رعایت بهداشت زخم:
   تمیز نگه داشتن محل زخم و استفاده از پمادهای تجویز شده توسط پزشک می‌تواند روند جذب را تسریع کند.

نیفتادن بخیه‌های جذبی در بازه زمانی پیش‌بینی‌شده همیشه جای نگرانی ندارد، اما نیاز به بررسی و مشورت با پزشک دارد. نوع نخ، محل زخم، وضعیت سلامتی بدن و مراقبت‌های پس از عمل همگی بر مدت زمان جذب تأثیر می‌گذارند.

.

مطالب مرتبط :