سالمند فعال : سالمندی یکی از مراحل طبیعی چرخه زندگی انسان‌ها میباشد و سرعت حرکت در این دوره به طور نرمال کاهش پیدا می‌کند، میبایست سالمندان برای حفظ سلامت جسمی و روانی خود و کاهش اضطراب و افسردگی در فعالیت‌های اجتماعی مشارکت کنند.

 پیری و سالمندی یکی از مراحل روند زندگی میباشد که برای هر موجود زمینی اتفاق می‌افتد، ولی همه افراد در مورد پیری یکسان نیستند، برخی افراد پیش از سن سالمندی پیر و دچار پیری زودرس می‌شوند. برخی دیگر در سنین ۸۰ و ۹۰ سالگی فعال و سالم هستند، عضلات بدن و ارگان‌های حسی بدن در سالمندی ضعیف شده و سرعت عملکرد پردازش مغز، سیستم گوارشی و کلیه‌ها کاهش پیدا می‌کند.

بسیاری اعتقاد دارند افرادی که زودتر پیر می‌شوند این امر در آنان به دلیل نحوه زندگی و شرایط ژنتیکی در طول زندگی میباشد، بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی به سن بالاتر از ۶۵ سال، سالمند گفته می‌شود، سن سالمندی در برخی کشورهای در حالا توسعه از جمله ایران به سنین بالای ۶۰ سال اطلاق می‌شود.

با وجودی که افراد سالمند برای انجام برخی امور پیچیده به سعی بیشتری نیاز دارند اما با این وجود شاهد هستیم که برخی از افراد سالمند با وجود زیاد شدن سن در سطوح زیاد بالای جامعه فعال عمل می‌کنند، با زیاد شدن سن، کنترل بروز برخی بیماری‌ها سخت‌تر می‌شود. سالمندی فعال به معنی نداشتن بیماری‌های جسمی نیست.

سالمند فعال کسی میباشد که با وجود بیماری، ناتوانی نداشته باشد و توانایی جسمی و شناختی خود را در بالاترین حد ممکن نگهدارد و با اطرافیان و جامعه تعامل سازنده داشته باشد.سلامت جسمانی در دوران سالمندی اهمیت بالایی دارد بنابراین افراد میبایست در دوره میانسالی مراقب وضعیت جسمی خود باشند و در گونه نیاز مناسب با شرایط جسمی، رژیم غذایی خاص را رعایت کنند.

مثلاً مصرف بیشتر از اندازه ترشی در سالمندان می‌تواند موجب بروز مشکلات گوارشی شود، سایر عواملی که یاری می‌کند سالمندی فعالی را پشت سر بگذارید، داشتن فعالیت فیزیکی متناسب، کنترل بیماری‌ها از جمله دیابت، فشار خون و عدم مصرف سیگار میباشد.

کتاب “سالمندی موفق” در سال ۱۹۸۷ بوسیله ۲ دانشمند بزرگ به نام‌های “جان والیس رو” و “رابرت کان” منتشر شد، در این کتاب بیان شده که سالمندی موفق به ۳ عامل وابسته میباشد که این عوامل عبارتند از:

ولی اکثر مردم خوش شانس نخواهند بود. بنابراین آنان میبایست راه‌هایی برای مقابله و سازگاری با عوامل استرس‌زای وابسته به سن بیابند عوامل استرس‌زا شامل موارد ذیل است: بیماری مزمن، آسیب‌های محیط اجتماعی و عدم تناسب فرد و محیط

کنار آمدن با عوامل استرس‌زای وابسته به سن و یافتن راه‌هایی برای حفظ کیفیت زندگی، سازگاری فعال نامیده می‌شود. محققان در ادامه توضیح می‌دهند که چطور می‌توان اینکار را به شیوه پیشگیرانه (به عنوان مثال پیش بینی آینده یا عوامل استرس‌زای قریب‌الوقوع) و بعدا به شیوه اصلاحی انجام داد؛

که به معنی سازگاری پس از بروز استرس یا مشکل است.برای سازگاری، ۱ فرد مسن میبایست هم منابع داخلی (نگرش، خوش بینی، کنار آمدن با چالش‌ها) و هم منابع خارجی (حمایت اجتماعی موجود، منابع مالی و غیره) را بکار بگیرد.

بسیاری از افراد مسن تصور می‌کنند که دیگر مفید نیستند و احساس ارزشمندی کمتری دارند. در نتیجه سعی کمی برای حفظ سلامت و فعالیت خود انجام می‌دهند. به هر حالا، آنان به انتها عمر خود نزدیک می‌شوند و تمایلی به امتحان نمودن چیزهای نو یا به چالش کشیدن خود یا غذا خوردن یا ورزش متناسب ندارند.

نگرش منفی نسبت به زیاد شدن سن در افراد مسن تأثیر مستقیمی بر سلامت آنان دارد. بسیاری از مطالعات نشان می‌دهد کسانی که از پیشنهاد جسمی فعال هستند درد مفاصل کمتر، فشار خون پایین، افسردگی کمتر، حملات قلبی کمتر و بروز سرطان کمتر دارند. تغذیه متناسب هم همین تأثیر را بر روند پیری دارد و آغاز بیماری یا ناتوانی را به تأخیر می‌اندازد.

سبک زندگی برای فعالیت در دوران سالمندی از اهمیت بالایی برخوردار میباشد، عوامل بیرونی مؤثر بر سبک زندگی سالمندان عبارتند از: رژیم غذایی متناسب، ورزش روزانه، عادت‌های شخصی، ساده‌انگاری و قبول روند طبیعی زیاد شدن سن

سلامت ۱ طیف از مریض بودن و مریض نبودن میباشد، وضعیت جسمی، روانی، اجتماعی، اقتصادی و مذهب در سلامتی مؤثر میباشد، علاوه بر این عوامل ژنتیکی، مادرزادی، محیطی و فردی در سلامتی نقش دارند، سلامتی هر فرد ۹ تنها در زندگی خود بلکه در زندگی اجتماعی هم مؤثر میباشد.زیرا در مورد بیماری‌های واگیر دار بصورت مستقیم و در مورد بیماری‌های مزمن بصورت غیر مستقیم با از دست دادن نیروی مفید در جامعه و زیاد شدن هزینه‌های مراقبت بر سلامت کل جامعه تأثیر دارند،

برای تأمین سلامتی عزم ملی و تمایل فردی لازم میباشد. برای این که بتوان برآیند عزم ملی و تمایل فردی را در ۱ جهت قرار داد نیاز به برنامه جامع در کلیه سطوح مدیریتی و اجتماعی جامعه داریم.۱ سری عوامل خطر در جامعه به میزان زیادی بر سلامتی فرد و جامعه مؤثر میباشد که با شناسایی به موقع و مداخله فردی و جمعی در این عوامل می‌توان در پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان فعال بود،

این عوامل شامل بی‌تحرکی، تغذیه نامناسب، خواب ناکافی و استرس است.کیفیت زندگی ۱ مفهوم گسترده چند بعدی میباشد که شامل گزارش اقدامات خود فرد از سلامت جسمی و روانی میباشد، کیفیت زندگی آن دسته از خصوصیاتی را تعریف می‌کنند که برای فرد ارزشمند است و حاصل احساس راحتی میباشد و در راستای توسعه و حفظ منطقی عملکرد جسمانی، هیجانی و عقلانی است، به طوری که فرد بتواند توانایی‌هایش را در فعالیت‌های با ارزش زندگی حفظ بکند.

– ابتدا این که میبایست در پیشنهاد داشت که هیچ زمان دیر نیست و هر زمانی می‌توان فاکتورهایی مثل فشارخون، دیابت، مصرف سیگار، چاقی را کنترل نمود که همه اینها با تغذیه، روش درست زندگی و فعالیت‌های فیزیکی متناسب قابل پیشگیری میباشد. که با کنترل این موارد می‌توانید سالمندی‌تان را ضمانت نمایید.

 داشتن حوادث خیلی بد در زندگی و انزوا فاکتورهای خطرسازی برای افت ذهنی میباشد که می‌توان در دوره جوانی آن را پیشگیری نمود.

چون قلب و مغز با هم ارتباط تنگاتنگ دارند، یعنی شما اگر می‌خواهید، مغز سالم داشته باشید، صد در صد میبایست قلب سالمی داشته باشید. یکی از چیزهایی که زندگی امروز ما را تهدید می‌کند، عدم فعالیت فیزیکی و زندگی نشسته‌ای میباشد که ما داریم. زندگی امروزه سبب شده که فعالیت فیزیکی خیلی کم شده و این موضوع صرف پیشنهاد از درست کردن بیماری و چاقی، روی روحیه افراد هم تأثیر می‌گذارد.

اگر چه این موضوع در کشورهای در حالا توسعه ۱ معضل هست، اما کسانی که در کودکی و سال‌های جوانی درس خواندند و یادگیری داشتند، حتی اگر درس نخوانده باشند، اما دائم در حالا یادگیری بودند، اینها خیلی در برابر ابتلاء به بیماری آلزایمر محافظت شدند. یعنی بی‌سوادی فاکتور خطرساز برای افت شناختی در سنین بالا میباشد. افراد سالمند میبایست تا جایی که امکان دارد یاد بگیرند، مثلاً ۱ فن نو، گلسازی، باغبانی، مطالعه، حد جدول، بازی‌با کارت و یادگیری کامپیوتر در مغز تحریک و تکانه درست کردن کرده و از آن محافظت می‌کند.

 مورفین بدن را بالا می‌برد و آندورفین‌ها می‌توانند، احساس خوشایند بودن را در انسان درست کردن بکند، بنابراین فعالیت فیزیکی، به خصوص راه رفتن روی سلامت مغز و قلب تأثیر دارد، یعنی توصیه جدی وجود دارد که افراد میبایست حداقل نیم ساعت در روز و در طول هفته ورزش کنند.