پارکینسون و بیماران پارکینسون به چه مراقبت هایی نیاز دارند؟ بیماری پارکینسون که در اصطلاح فلج لرزان نامیده می شود.
یک بیماری عصبی پیش رونده می باشد که بخش تعادل و حرکت بدن، قدرت تکلم را تحت تاثیر قرار داده و دچار اختلال می کند.
این بیماری نشانه ها و علائم مختلفی دارد.
اما از شایع ترین آنها می توان به لرزش دست و پا، اسپاسم و گرفتگی شدید عضلات، ماهیچه ها و اندام های حرکتی و تکلمی اشاره کرد.
در ۷۰ درصد موارد، این بیماری خود را با لرزش دست و پا نشان می دهد.
البته وجود این نشانه به تنهایی نمی تواند موید ابتلا به بیماری پارکینسون باشد.
همچنین ۶۰ درصد بیماران مبتلا به پارکینسون به افسردگی هم مبتلا می شوند و افسردگی شایع ترین علامت این بیماران می باشد.
پارکینسون
با مشاهده هر یک از این علائم باید به پزشک مراجعه کرد تا با معاینه دقیق پزشکی بیماری پارکینسون تشخیص داده شود.
خمیده شدن سر به جلو (قوزدار شدن)
بی احساس، بی روح و خشک شدن چهره
سفت شدن و گاهی قفل شدن پاها، کندی در حرکت و ایجاد مشکل در راه رفتن و حفظ تعادل
ایجاد مشکل در بلند شدن و نشستن
سفت شدن دست ها و سایر اندام های بدن و مشکل در حرکت دادن آنها؛ مثل دستان
ایجاد مشکل در نوشتن و ناخوانا بودن دستخط
لرزش دست و پا و انگشتان
سفت شدن زبان و لب ها و ایجاد مشکل در بلع، آشامیدن و حتی تکلم (لکنت زبان)
سفت شدن ماهیچه های معده و روده و در نتیجه کاهش فعالیت آنها برای هضم غذا و ایجاد یبوست
احساس خستگی و به هم ریختگی ساعات خواب
آیا درمانی برای پارکینسون وجود دارد؟
پارکینسون یک بیماری مزمن و غیر قابل درمان می باشد.
در ابتدا نشانه های خفیفی داشته و به تدریج و فراوان آرام پیشرفت کرده و به مرور زمان وضعیت بیمار بدتر و فعالیت های او محدود تر می شود.
در واقع حمله بیماری ابتدا در یک سمت بدن اتفاق افتاده و سپس به سایر بخش ها گسترش می یابد.
بیشترین آمار مربوط به این بیماری، مخصوص افراد سالمند و سن بالای ۶۰ سال می باشد.
که آمار ابتلا در مردان بیشتر از زنان می باشد.
در گونه وجود این بیماری در یک عضو خانواده، در سایر اعضا هم خطر ابتلا نسبت به سایرین بیشتر می باشد.
تاکنون درمان قطعی برای درمان این بیماری یافت نشده می باشد.
اما با رعایت رژیم دارویی مناسب و گاهی عمل جراحی می توان سرعت پیشرفت این بیماری را کندتر کرد.
در بیشتر موارد مبتلایان به پارکینسون زندگی معمولی همانند سایر افراد دارند و به راحتی صحبت می کنند و راه می روند.
ولی درصد کمی از مبتلایان، به دلیلی پیشرفت بیماری وضعیت حادی دارند.
بیماری پارکینسون در گونه پیشرفت، بسیاری از فعالیت های روزمره بیمار را مختل می کند و فرد هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ فعالیتی دچار محدودیت می شود.
به همین دلیل بهتر می باشد در مراحل پیشرفته شدن، یک همراه و مراقب در کنار بیمار حضور داشته باشد.
وظایف فرزندان و یا مراقبین
از وظایف فرزندان و یا مراقبین نسبت به بیماران پارکینسون می توان به این موارد اشاره کرد:
مصرف منظم داروها و رعایت زمان بندی آنها
کمک به بیمار برای حضور در کلاس های گفتار درمانی برای غلبه بر مشکلات تکلم و بلع
امن کردن خانه برای جلوگیری از خطرات احتمالی در حین راه رفتنمثل سقوط و ایجاد ابزار کمکی برای راه رفتن
آشنایی با ماساژ قلبی و کمک تنفسی به بیمار در زمان تنگی نفس
صحبت با بیمار، سرگرم کردن او به کارهای مختلف و ایجاد نشاط و امید در آنها برای پیشگیری از افسردگی
استفاده از وعده های غذایی مناسب؛ سرشار از فولیک اسید و ویتامین B2 که مانعی برای کاهش توان بدن افراد است و میزان آن در بدن این بیماران به شدت کاهش می یابد
داشتن صبر و حوصله برای غذا دادن به بیمار؛ به دلیل مشکل در بلع و کند غذا خوردن
استفاده از مایعات فراوان برای غلبه بر یبوست
استفاده از تخت، صندلی راحت و توالت فرنگی برای سهولت در بلند شدن و نشستن و آسایش بیشتر بیمار
کمک به بیمار برای راه رفتن با عصا و واکر
ماساژ بیمار در حمام برای کم کردن گرفتگی و دردهای عضلانی
برای گرفتن اطلاعات بیشتر و همچنین مشاوره رایگان می توانید از راه صفحه تماس باما ارتباط برقرار کنید.
مطالب مرتبط سایت خدمات پرستاری در منزل همراه شما :
خیلی زیبا بود مهندس
بی نظیر هستید
شادکام و سلامت باشید