همه چیز درباره اوتیسم

همه چیز درباره اوتیسم : اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اصطلاح گسترده میباشد که برای توصیف گروهی از اختلالات رشدی عصبی استفاده میشود. این اختلالات با مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی مشخص میشوند. افراد مبتلا به ASD اغلب علائم یا الگو های رفتاری محدود ، تکراری و کلیشه ای را نشان می بدهند.

ASD فارغ از نژاد ، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در افراد مختلف در سراسر جهان یافت میشود. اوتیسم در پسران بیش از دختران اتفاق می افتد ، با نسبت ۴ مرد به ۱ زن. شواهدی وجود دارد که نشان میدهد موارد ASD رو به زیاد شدن میباشد. برخی این زیاد شدن را به عوامل محیطی نسبت می بدهند. با این حالا ، متخصصان درمورد ی این که آیا زیاد شدن واقعی موارد وجود دارد یا این که فقط تشخیص های مکرری اتفاق می افتد، بحث می کنند.

همه چیز درباره اوتیسم از علل تا علائم 

انواع مختلف اوتیسم چیست؟

DSM (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی) بوسیله انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) منتشر شده میباشد و برای تشخیص انواع اختلالات روانپزشکی بوسیله پزشکان استفاده میشود. پنجمین و جدیدترین نسخه DSM در سال ۲۰۱۳ منتشر شد. DSM-5 در حالا حاضر پنج زیرگروه ASD یا نمونه های خاص را شناسایی کرده میباشد.که عبارتند از:

با یا بدون همراهی اختلالات فکری
با یا بدون اختلال زبان
دارای ارتباط با یک بیماری پزشکی یا ژنتیکی شناخته شده یا یک عامل محیطی
همراه با اختلال عصبی ، روانی یا رفتاری دیگر
با کاتاتونیا (جمود خلسه ای)
یک فرد می تواند یک یا چند تا از این موارد تشخیصی را داشته باشد.

پیش از DSM-5 ، برای افراد در طیف اوتیسم ابتلا به یکی از اختلالات ذیل تشخیص داده می شد:

اختلال اوتیسم
سندرم آسپرگر (Asperger’s syndrome)
اختلال فراگیر رشد طبقه‌ بندی نشده (PDD-NOS)
اختلال از هم گسیختگی کودکی
توجه به این نکته مهم میباشد که شخصی که یکی از این تشخیص های قبلی را دریافت کرده میباشد ، تشخیص خود را از دست نداده و نیازی به ارزیابی مجدد ندارد. مطابق گفته DSM-5 ، تشخیص گسترده تر ASD اختلالاتی همچون سندرم آسپرگر را در بر میگیرد.

علائم اوتیسم چیست؟

علائم اوتیسم معمولاً در اوایل کودکی ، بین ۱۲ تا ۲۴ ماهگی مشهود میباشد. با این حالا ، علائم امکان دارد زود تر یا دیر تر ظاهر شوند. علائم اولیه امکان دارد شامل تاخیر قابل توجه در زبان یا پیشرفت اجتماعی باشد. DSM-5 علائم اوتیسم را به دو دسته تقسیم می کند: مشکلات ارتباط و تعامل اجتماعی ، و الگو های محدود یا تکراری از رفتار یا فعالیتها.

مشکلات ارتباط و تعامل اجتماعی شامل موارد ذیل است:

مسائل مربوط به ارتباطات ، از جمله مشکلات به اشتراک گذاری احساسات ، به اشتراک گذاشتن علایق یا حفظ مکالمه قبلی و بعدی
مشکلات ارتباط غیر کلامی ، همچون مشکل در حفظ ارتباط چشمی یا خواندن زبان بدن
دشواری در توسعه و حفظ روابط

الگو های محدود یا تکراری از رفتار یا فعالیتها شامل موارد ذیل است:

حرکات تکراری ، جنبیدن یا الگو های گفتاری
پایبندی سفت و سخت به روال ها یا رفتار های خاص
زیاد شدن یا کم شدن حساسیت به اطلاعات حسی خاص از محیط اطراف خود ، همچون واکنش منفی به یک صدای خاص
علائم یا دغدغه های ثابت

افراد در هر گروه ارزیابی میشوند و شدت علائم آن ها ذکر میشود. برای دریافت تشخیص ASD ، فرد میبایست هر سه علامت را در گروه ابتدا و حداقل دو علامت در دسته دوم نشان دهد.

چه عواملی باعث اوتیسم می شود(همه چیز درباره اوتیسم)؟

علت دقیق ASD نا شناخته میباشد. جدیدترین تحقیقات نشان میدهد که هیچ علت واحدی وجود ندارد.

برخی از عوامل خطر مشکوک به اوتیسم عبارتند از:

داشتن یک عضو درجه ابتدا خانواده مبتلا به اوتیسم
جهش های ژنتیکی
سندرم X شکننده و سایر اختلالات ژنتیکی
داشتن والدین با سن بیش
وزن کم هنگام تولد
عدم تعادل متابولیک
قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
سابقه عفونت های ویروسی

قرار گرفتن جنین در معرض دارو های والپروئیک اسید (Depakene) یا تالیدومید (Thalidomid)

مطابق با مطالعات انستیتوی ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS) ، هر دو عامل ژنتیک و محیط زیست امکان دارد در این که که آیا فرد به اوتیسم مبتلا میشود یا خیر ، تعیین کننده باشند. هرچند منابع متعدد ، قدیمی و نو به این نتیجه رسیده اند که این اختلال ناشی از واکسن نیست.

یک مطالعه بحث برانگیز در سال ۱۹۹۸ ، ارتباطی بین اوتیسم و واکسن سرخک ، اوریون و سرخچه (MMR) ارائه داد. با این حالا ، این تحقیق بوسیله تحقیقات دیگر مورد نقد قرار گرفته و در نهایت در سال ۲۰۱۰ تکذیب شد.

خصوصیات اوتیسم چیست(همه چیز درباره اوتیسم)؟

برای تشخیص این اختلال میبایست دقیقا بدانید که خصوصیات اختلال اوتیسم چیست؟ زیرا این بیماری معمولا پیش از سه سالگی بروز پیدا می‌کند و علائم آن می‌تواند زیاد گیج‌کننده باشد. زیرا برخی کودکان مبتلا به اوتیسم ظاهرا تا پیش از آغاز بیماری، رشد نرمالی دارند.

اگر چه شدت علائم در افراد مختلف زیاد گوناگون میباشد. ولی اختلالات نامتغیری در مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی همه افراد مبتلا هم وجود دارد. به عنوان مثال برخی کودکان مبتلا به اوتیسم هرگز در طول زندگی خود صحبت نمی‌کنند. هم چنین بیش‌تر کودکان مبتلا به اوتیسم علاقه‌های محدود و رفتارهای تکرارشونده‌ای از خود نشان می‌دهد.

والدین امکان دارد متوجه این موضوع شوند که نوزادشان از برقراری تماس چشمی خودداری می‌کند یا پاسخی به آن نمی‌دهد و یا درست کردن پیوند عاطفی با آن‌ها برایش مشکل میباشد.

کودکان مبتلا به اوتیسم پاسخ‌های نامعمولی به تجربیات حسی دارند و امکان دارد تنها به صداها، بافت‌ها، بوها یا طعم‌های خاصی حساس باشند. آن‌ها ممکن در هماهنگی حرکتی نقص داشته باشند و عضلاتشان ضعیف باشد.

کودکان مبتلا به اوتیسم، امکان دارد بسیاری از رفتارهای تکرار شونده، همچون به هم زدن دست‌ها، تکان دادن بدن و یا در آوردن صدا، را در اوایل زندگی داشته باشند.

آن‌ها امکان دارد اشیا را بارها به ترتیب چیده و بهم بزنند. برخی کودکان با حرکاتی مکرر همچون گاز گرفتن دست و ضربه به سر به خود آسیب می‌زنند. هم چنین بسیاری از این کودکان بدون این‌که بدانند اوتیسم چیست؟ به روتین‌های غیرقابل تغییر زندگی خیلی زود تمایل نشان می‌دهند.

تاثیر آن بر مغز مردانه چطور است؟

با در نظر گرفتن تفاوت‌های بیولوژیکی و نورولوژیکی میان مغز و ذهن مردان و زنان، یک روانشناس بریتانیایی به نام سیمون بارون کوهن، این فرضیه را نظر نمود که اوتیسم در حقیقت نماینده‌ی نسخه‌ای افراطی از یک مغز مردانه میباشد. زیرا مردها به طور کل در سیستمی عمل نمودن و زنان بیش در همدلی نمودن مهارت دارند.

اگر چه استئناهای بسیاری هم در این زمینه وجود دارد. هم مردان و هم زنانی که در طیف اختلال اوتیسم قرار دارند، امکان دارد تمایل زیادی به سیستمی عمل نمودن از خود نشان بدهند. ولی معمولا در دستکاری بصری – فضایی عالی و تفکر محدود به قوانین عالی هستند ولی قادر به همدلی و خواندن ذهن نیستند. به همین دلیل، بارون کوهن به اوتیسم، کور ذهنی هم می‌گوید.

کار بارون کوهن امکان دارد به توضیح این‌که چرا مردان ۴ برابر زنان مبتلا به اوتیسم مبتلا می‌شوند هم یاری بکند. هر چند این آمارها امکان دارد قابل اعتماد نباشد. زیرا برای زنان مبتلا به اوتیسم معمولا به اشتباه تشخیص بیماری‌های دیگری هم داده شود.

تنوع عصب‌ شناختی و جامعه‌ی اوتیسم

تنوع عصب‌ شناختی در واقع تفاوت‌های بین افراد مبتلا به اوتیسم و دیگر تنوعات عملکردی غیرمعمولی که فکر و رفتار آن‌ها را در بر می‌گیرد را در پیشنهاد می‌گیرد و به آن احترام می‌گذارد.

افرادی که از جنبش تنوع عصب‌ شناختی حمایت می‌کنند، ادعا می‌کنند که هیچ مغز نرمالی وجود ندارد که سایر مغزها بتوانند نسبت به آن سنجیده شوند. بنابراین، اوتیسم میبایست به طور گسترده‌ای به عنوان یک تنوع طبیعی در وضعیت نورولوژیک انسان پذیرفته و شناخته شود.

مدافعان این جنبش، به مهارت‌های ارزشمند و مزایای انواع مختلف ذهن‌ها و ارزش تنوع تاکید می‌کنند. با این حالا، برخی محققان و کارشناسان پزشکی بر این باورند که تنوع عصب‌ شناختی تنها به کسانی که اوتیسم با عملکرد بالا دارند، اطلاق می‌شوند.

بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم تلاش می‌کنند تا مهارت‌های اجتماعی‌شان را بهبود بخشیده و برای همزیستی کارآمدتر با سایر افراد جامعه که از پیشنهاد عصبی نرمال و معمول هستند، رفتارشان را تغییر بدهند. سایر مبتلا و به ویژه افرادی که علائم کمتری از خود نشان می‌دهند و نیاز به حمایت کمتری دارند، هویتی قدرتمند و ارزشمند را در روش نامعمول نگاهشان به دنیا یافته‌اند و تمایل کمتری به سازگار شدن دارند.

با وجود چالش‌های سازمان‌دهی و ارتباطی قبل روی افراد مبتلا به اوتیسم وجد دارد. بسیاری از آن‌ها باهوش و قادر به یادگیری مهارت‌های نو و تفکر انتزاعی هستند. تنوع عصب‌ شناختی هم چنین از تساوی و عدالت در آموزش و اشتغال افراد مبتلا به اوتیسم حمایت می‌کند.

سه سطح اوتیسم چیست؟

هر فرد مبتلا به اوتیسم، تجربه‌ی منحصربه‌فردی دارد. ولی پزشکان عموما افراد مبتلا به اوتیسم را بسته به شدت نقایص اجتماعی و رفتارهای بازدارنده به سه سطح تقسیم می‌کنند. کسانی که در انتهای طیف و در بخش خفیف آن قرار دارند، دشواری‌های اندکی در تعاملات اجتماعی و تکمیل وظایف به خصوص دارند. در حالی‌که کسانی که در وسط طیف قرار دارند، با چالش‌های میان فردی بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند و مشکل زیادی در درست کردن تغییر دارند.

کسانی که شکل شدیدتری از اوتیسم را دارند، امکان دارد ناتوانی‌های فکری هم داشته باشند. این افراد هم چنین امکان دارد قادر به صحبت نمودن نباشند و یا از نورها، صداها و بافت‌های به خصوصی به شدت احساس ناراحتی کنند. آن‌ها در خطر پرسه زدن و دور شدن از مراقبان خود هم هستند.

اوتیسم شدید می‌تواند به رفتارهای پرخاشگرانه و خشن و تکرارشونده‌ای همچون زدن سر به دیوار یا حمله به دیگران منجر شود. قرار گرفتن در موقعیت‌های زیاد خطرناک هم می‌تواند به بستری شدن فرد منجر شوند.

تحقیقات نشان داده میباشد که ۱۱ درصد افراد مبتلا به اوتیسم قبل از رسیدن به بزرگسالی، بستری شده‌اند. بیماری‌های متنوعی همچون صرع، اضطراب، مشکلات گوارشی یا مشکلات خواب هم‌زمان با اوتیسم رخ می‌دهند.

برای تشخیص بیماری اوتیسم از چه آزمایشاتی استفاده می شود؟(همه چیز درباره اوتیسم)

تشخیص ASD شامل چندین غربالگری ، آزمایش های ژنتیکی و ارزیابی های مختلف است.

غربالگری رشد

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه میکند که همه کودکان در سنین ۱۸ و ۲۴ ماه تحت غربالگری ASD قرار بگیرند. غربالگری می تواند در شناسایی زودرس کودکانی که می توانند ASD داشته باشند ، یاری بکند.

این کودکان امکان دارد از تشخیص زودرس و مداخله درمانی بهره مند شوند. چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) یک ابزار غربالگری رایج میباشد که در بسیاری از مطب های کودکان استفاده میشود. این بررسی ۲۳ پرسش دارد که بوسیله والدین پر میشود. پزشکان متخصص اطفال می توانند از جواب های ارائه شده برای شناسایی کودکانی که احتمال ابتلا به ASD را دارند استفاده کنند.

توجه به این نکته لازم میباشد که غربالگری تشخیصی نیست. کودکانی که برای غربالگری ASD مثبت میشوند، لزوماً این اختلال را ندارند. علاوه بر این ، غربالگری ها گاه کودکی را که دارای ASD میباشد ، تشخیص نمی بدهند.

سایر غربالگری ها و تست ها

دکتر کودک شما امکان دارد ترکیبی از آزمایشات برای اوتیسم را تجویز بکند ، از جمله:
آزمایش DNA بیماری های ژنتیکی
ارزیابی رفتاری
تست های دیداری و شنیداری برای رد هرگونه مشکل در بینایی و شنوایی که مربوط به اوتیسم نیست
غربالگری کاردرمانی
پرسشنامه های رشد ، همچون برنامه مشاهده ی تشخیصی اوتیسم (ADOS)
تشخیص ها به طور معمول بوسیله تیمی از متخصصان انجام میشود. این تیم امکان دارد شامل روانشناسان کودک ، کاردرمانگر ها یا آسیب شناسان گفتار و زبان باشد.

اوتیسم چطور درمان می شود؟

هیچ روش درمانی برای اوتیسم وجود ندارد ، ولی به اعتقاد کارشناسان روانشناسی و متخصصان روانپزشکی روشهای درمانی و سایر ملاحظات درمانی می توانند به افراد یاری کنند که حس بهتری داشته باشند یا به کاهش علائم آن ها یاری کنند.

بسیاری از رویکرد های درمانی شامل درمان هایی همچون موارد ذیل می باشد:

رفتار درمانی
بازی درمانی
کار درمانی
فیزیوتراپی
گفتار درمانی
ماساژ ، پتو و لباس سنگین ، و تکنیک های مراقبه هم امکان دارد اثرات آرامش بخش را درست کردن بکند.

با این حالا ، نتایج درمانی متفاوت خواهند بود. برخی از افراد در این طیف امکان دارد به خوبی به رویکرد های درمانی خاصی جواب بدهند ، در حالی که برای برخی دیگر این گونه نیست.

درمان های جایگزین(همه چیز درباره اوتیسم)

درمان های جایگزین برای مدیریت اوتیسم می تواند شامل موارد ذیل باشد:

ویتامین های با دوز بالا
آهن زدایی (chelation therapy) ، که شامل زدودن فلزات از بدن میباشد
درمان با اکسیژن پرفشار
ملاتونین برای رفع مشکلات خواب
تحقیقات در مورد درمان های جایگزین پیچیده میباشد ، و برخی از این درمان ها می توانند خطرناک باشند. پیش از سرمایه گذاری در هر یک از این روشها ، والدین و مراقبان میبایست قیمت های تحقیق و امور مالی را در برابر هر گونه مزایای احتمالی بسنجند.

آیا رژیم غذایی می تواند بر اوتیسم تأثیر بگذارد؟

هیچ رژیم غذایی خاصی برای افراد مبتلا به ASD طراحی نشده. با این وجود ، برخی از مشاوران اوتیسم در حالا بررسی تغییرات رژیم غذایی به عنوان راهی برای یاری به به حداقل رساندن مسائل رفتاری و زیاد شدن کیفیت کلی زندگی هستند.

اساس رژیم غذایی اوتیسم اجتناب از مواد افزودنی مصنوعی میباشد. این موارد شامل مواد نگهدارنده ، رنگ ها و شیرین کننده ها میباشد. در عوض ، یک رژیم غذایی اوتیسم امکان دارد روی غذا های کامل تاکید داشته باشد، مانند:

میوه و سبزیجات تازه
مرغ بدون پوست
ماهی
چربی اشباع نشده
مقدار زیادی آب

برخی از مشاوران اوتیسم هم چنین یک رژیم بدون گلوتن را تأیید می کنند.

پروتئین گلوتن در گندم ، جو و سایر غلات یافت میشود. این مشاوران معتقدند که گلوتن باعث درست کردن التهاب و عوارض جانبی بدن در افراد خاص مبتلا به ASD میشود.

با این حالا ، تحقیقات علمی در مورد رابطه اوتیسم ، گلوتن و پروتئین دیگری که به عنوان کازئین شناخته میشود ، بی نتیجه مانده میباشد. برخی مطالعات شواهدی را مبنی بر این که رژیم غذایی می تواند به بهبود علائم اختلال بیشتر فعالی کمبود توجه و تمرکز (ADHD) یاری بکند، ارائه می بدهند، وضعیتی شبیه به اوتیسم.

اوتیسم چطور بر بچه ها تأثیر می گذارد؟

کودکان مبتلا به اوتیسم امکان دارد به نقاط عطف رشدی مشابه در همسالان خود نرسند ، یا امکان دارد فقدانی در مهارت های اجتماعی یا زبانی را که قبلاً درست کردن شده اند نشان بدهند. به عنوان مثال ، یک کودک ۲ ساله بدون داشتن اوتیسم امکان دارد علاقه خود را به بازی های make-believe (بازی های تخیلی و وانمود سازی) نشان دهد .

یک کودک ۴ ساله بدون داشتن اوتیسم امکان دارد از فعالیت در کنار کودکان دیگر لذت ببرد. کودک مبتلا به اوتیسم امکان دارد در تعامل با دیگران مشکل داشته باشد یا در کل از آن بیزار باشد.هم چنین کودکان مبتلا به اوتیسم امکان دارد درگیر رفتار های تکراری باشند ، با خوابیدن مشکل داشته باشند یا اجباراً غذا های غیر غذایی(بی ارزش) بخورند.

آن ها امکان دارد بدون داشتن یک محیط سازمان یافته یا یک روال مداوم ، شکوفا شدن را دشوار بدانند. اگر فرزند شما مبتلا به اوتیسم میباشد ، امکان دارد مجبور بشوید با معلمانشان از نزدیک همکاری نمایید تا از موفقیت در کلاس درس اطمینان حاصل نمایید. منابع بسیاری برای یاری به کودکان مبتلا به اوتیسم و هم چنین عزیزانشان در دسترس میباشد.

اوتیسم و ورزش(همه چیز درباره اوتیسم)

کودکان مبتلا به اوتیسم امکان دارد دریابند که ورزش های خاصی می توانند در کاهش ناامیدی ها و ارتقاء بهزیستی به طور کلی نقش داشته باشند. هر نوع تمرینی که کودک شما از آن لذت می برد می تواند مفید باشد.

پیاده روی و تفریح در زمین بازی هر دو ایده آل هستند. شنا و قرار گرفتن در آب می تواند هم ورزش و هم یک فعالیت بازی حسی باشد. فعالیتهای بازی حسی می توانند به افراد مبتلا به اوتیسم که در پردازش سیگنال ها از حواسشان مشکل دارند ، یاری کنند.

بعضی اوقات ورزش های تماسی برای کودکان مبتلا به اوتیسم می تواند مشکل باشد. در عوض میتوانید شکل های دیگری از تمرینات چالش برانگیز ولی تقویت کننده را تشویق نمایید. با این نکته ها میتوانید چرخش بازو ، پرش های ستاره ای و سایر تمرین های اوتیسم را برای بچه ها آغاز نمایید.

اوتیسم چطور بر دختران تأثیر می گذارد؟

به دلیل شیوع خاص جنسیت ، اوتیسم اغلب به عنوان یک بیماری کلیشه ای در پسران میباشد. براساس CDC ، ASD در پسران ۴ برابر بیش از دختران میباشد. با این حالا ، این بدان معنی نیست که اوتیسم در دختران رخ نمی دهد.

در حقیقت ، CDC تخمین میزند که ۰.۶۶ درصد ، یا حدود ۱ در هر ۱۵۲ دختر مبتلا به اوتیسم هستند. اوتیسم حتی امکان دارد در زنان متفاوت باشد. در مقایسه با دهه های اخیر ، اوتیسم در حالا حاضر زود تر و بیش در حالا آزمایش میباشد. این منجر به زیاد شدن موارد گزارش شده در پسران و دختران میشود.

اوتیسم چه تاثیری در بزرگسالان دارد؟

خانواده هایی که عزیزانشان مبتلا به ASD هستند امکان دارد نگران این باشند که زندگی با اوتیسم برای یک بزرگسال چطور به نظر می رسد. تعداد کمی از بزرگسالان مبتلا به ASD امکان دارد به طور مستقل به زندگی یا کار بپردازند.

با این حالا، بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ASD نیاز به یاری مداوم یا مداخله در طول زندگی دارند. معرفی روشهای درمانی و سایر درمان ها در اوایل زندگی می تواند منجر به استقلال بیش و کیفیت بهتر زندگی شود. بعضی اوقات کسانی که در این طیف (اوتیسم) قرار دارند تا مدت ها تشخیص داده نمی شوند. این دلیل تا حدودی ناشی از عدم آگاهی قبلی پزشکان میباشد.

اگر شک دارید که به اوتیسم بزرگسالان مبتلا هستید ، از پزشکان یاری بگیرید. برای این تشخیص هنوز هم خیلی دیر نیست.

چرا آگاهی از اوتیسم مهم است؟

آوریل (April) ماه جهانی اوتیسم است. با این حالا ، بسیاری از مدافعان آن خواستار زیاد شدن آگاهی در مورد ASD در طول سال و نه فقط در طول ۳۰ روز معین شده اند. آگاهی از اوتیسم هم چنین نیازمند همدلی و درک این امر میباشد که ASD برای هرکسی متفاوت میباشد. برخی از درمان ها و روشهای درمانی می تواند برای برخی افراد موثر باشد ولی برای برخی دیگر نه. والدین و مراقبان هم چنین می توانند در مورد برترین راه برای حمایت از کودک مبتلا به اوتیسم نظرات متفاوتی داشته باشند.

درک اوتیسم و کسانی که در این طیف قرار دارند با آگاهی رسانی آغاز میشود ، ولی به همین مکان ختم نمی شود.

تفاوت بین اوتیسم و ADHD چیست؟

اوتیسم و ADHD گاهی اوقات با یکدیگر اشتباه گرفته میشوند. کودکانی که به ADHD مبتلا هستند ، به طور مداوم مشکلاتی در مورد بی قراری ، تمرکز و حفظ ارتباط چشمی با دیگران دارند. این علائم در برخی افراد در طیف اوتیسم هم مشاهده میشود. علیرغم برخی شباهت ها ، ADHD یک اختلال طیفی محسوب نمی شود. تفاوت عمده این دو در این میباشد که افراد مبتلا به ADHD تمایل به قطع مهارت های اجتماعی و ارتباطی ندارند.

اگر فکر می نمایید فرزند شما علائم بیشتر فعالی دارد ، در مورد آزمایش احتمالی ADHD با دکتر خود صحبت نمایید. برای اطمینان از این که کودک شما مورد اقدام درمانی صحیحی قرار گرفته میباشد ، تشخیص درست لازم میباشد.

هم چنین امکان دارد فرد مبتلا به اوتیسم ADHD هم داشته باشد.

چشم انداز افراد مبتلا به اوتیسم چیست؟(همه چیز درباره اوتیسم)

هیچ درمانی برای ASD وجود ندارد. مؤثر ترین درمان ها شامل مداخلات رفتاری زود هنگام و فشرده میباشد. هرچه زود تر کودک در این برنامه ها درج نام بکند ، چشم انداز آن ها بهتر خواهد شد. به یاد داشته باشید که اوتیسم پیچیده میباشد ، و اینکه نفر مبتلا به ASD به وقت زیادی نیاز دارد تا بتواند برنامه ای را که برای او متناسب میباشد پیدا بکند.

******

اگر در پرستاری از کودک مبتلا به اوتیسم خود ناتوان هستید، پرستاران مجرب ما آماده خدمت رسانی به شما و کودک زیبایتان می باشد

مطالب مرتبط :

پرستاری از کودک مبتلا به اوتیسم در منزل – نکته ها

چرا کودک روی پنجه پا راه می رود؟

پرستار خصوصی در منزل